Προσθήκη στα Αγαπημένα | 
Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Το Παλιό Καμπαναριό
ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ ΤΟΥ Ι.Ν. ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΓΕΛΑΝΘΗΣ
Στα Β.Α. της Κοινότητας Γελάνθης και κοντά στην όχθη του Πάμισου ποταμού βρίσκεται ο Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου με το καμπαναριό του.
Ο ναός αυτός κτίστηκε κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας από τους κατοίκους της Κοινότητας. Η παράδοση λέει, ότι η εκκλησία αυτή είναι μία από τις 5 [Γελάνθης, της Παναγίας (1813), Λαζαρίνας, του Αγ. Χαραλάμπους (κάηκε), Φήκης (Μπαρμπόπης), του Αγ. Νικολάου (1805), Βασιλικής Τρικάλων, Αγ. Νικολάου (1818), Μαγουλίτσας, του Αγ. Νικολάου (1813) για τις οποίες έδωσε άδεια να κτιστούν στην περιοχή μας ο τούρκος δυνάστης Αλη-Πασάς κατά προτροπή της κυρα-Βασιλικής και σε ένδειξη καλής φιλίας προς τους Έλληνες ραγιάδες.
Παρεμπιπτόντως αναφέρω, κατά την αφήγηση του Αποστόλου Λ. Γκέκα, η ίδια παράδοση φέρει τον Αλη-Πασά στο χωριό μας, να κάθεται κάτω από το θεόρατο πλάτανο του Μπαντή (κάλυπτε όλη την πάνω πλατεία του χωριού μας και έπεσε εν αιθρία το καλοκαίρι του 1969) και να δίνει λύση στη διένεξη που είχαν οι χωριανοί μας με του γείτονές μας Μαυρομματιανούς για το πόσιμο νερό μιας κεραμίδας. Οι κάτοικοι του Μαυρομματίου έδιναν μια κεραμίδα νερό στην πηγή ενώ οι χωριανοί μας ήθελαν να καταλήγει στο χωριό μας μια κεραμίδα γεμάτη νερό. Κατά την ίδια εποχή πρέπει να έχει κτιστεί και το καμπαναριό ή λίγο αργότερα. Στην κύρια είσοδο του καμπαναριού και πάνω σε ποταμίσια πέτρα υπάρχει η επιγραφή:
ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
ΓΕΩΡ ΓΙΟΥ
(1813) ΤΟΥ ΙΟΥΝΙΟΥ 5
ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΝΙ ΡΙΓΓΑΣ
Φωτ. 1. Δυτική όψη, είσοδος καμπαναριού
Μέχρι το 1970 περίπου, κάθε αναγνώστης διάβαζε ευκρινέστατα στην επιγραφή αυτή και στην τρίτη σειρά το έτος 1813. Σήμερα όμως δεν διακρίνεται λόγω διάβρωσης της πέτρας. Επίσης, στο εσωτερικό μέρος της παλιάς εκκλησίας και επάνω από τη νότια κυρία είσοδό της υπάρχουν οι χρονολογίες, εκθεμέλιον 1813, 1843 και 1848. Στο θόλο της εισόδου του καμπαναριού και στη νότια πλευρά υπάρχει, πάνω σε μαύρη ποταμίσια πέτρα, η επιγραφή με ημερομηνία 1882.
Φωτ. 2.Επιγραφή πιθανής ημερομηνίας κτίσης του καμπαναριού (1882)
Από τις δύο αυτές ημερομηνίες 1813 και 1882 συμπεραίνει καθένας ότι η ημερομηνία 1813 αναφέρεται στο έτος κτίσης της παλιάς εκκλησίας, αφού και η επιγραφή στην είσοδο του καμπαναριού αναγράφει (φωτ. 1) ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ. Ενώ η ημερομηνία 1882 πρέπει να αναφέρεται στο χρόνο κτίσης του καμπαναριού. Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε ότι ο ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο. Παλιά το χωριό μας ήταν κτισμένο στη σημερινή θέση Αη-Γιώργια. Έπεσε όμως μεγάλη αρρώστια, «πανούκλα» και οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να φύγουν από εκεί γύρω στα 1715, πληροφορία του συγχωριανού μας καθηγητή Στέφανου Ν. Μακρυγιάννη, και να κτίσουν το χωριό στη σημερινή του θέση, αφιερώνοντας τη νέα τους εκκλησία στον Άγιο Γεώργιο. Το πανηγύρι γινόταν μέχρι το 1984 του Αγίου Γεωργίου, και από το 1985 και μετά με πρωτοβουλία του παπα-Βαγγέλη Χαντούμη, γίνεται το 15/Αύγουστο.
Το καμπαναριό αποτελείται από ισόγειο διάζωμα, κτισμένο με ποταμίσιες και νταμαρίσιες πέτρες, πέτρινη σκάλα από 15 σκαλιά, τρία άλλα διαζώματα από συμπαγή τούβλα και τον τρούλο του. Οι εξωτερικές διαστάσεις κάθε διαζώματος είναι 2.90 χ 3.05 μ. και το ύψος 3 μ. Έτσι το συνολικό ύψος του καμπαναριού είναι περίπου 12 μ.
Εξωτερικά το καμπαναριό, όπως δείχνουν και οι μέχρι το Φεβρουάριο του 1998 διασωθείσες φωτογραφίες, έχει σοβατιστεί και βαφτεί άλλοτε με σκούρο χρώμα και άλλοτε με χρώμα ώχρας. Από κτίσης του καμπαναριού και μέχρι σήμερα δεν έγιναν σοβαρές επεμβάσεις για τη συντήρησή του. Κατά το έτος 1925-26,όπως μας αφηγείται ο Δημήτριος Νικ. Μακρυγιάννης, με πρόεδρο του χωριού το Σταύρο Γάκια έρχεται στο χωριό μας ο ιταλός μηχανικός Λωρέτζος. Αναπτύσσεται μετα-ξύ τους φιλία και ο Λωρέτζος επισκευάζει το καμπαναριό και βαφτίζει την κόρη του προέδρου, χαρίζοντάς της το όνομα Βικτωρία, σήμερα χα Κων/νου Τσιούμα.
Το 1936-37 σοβατίζεται το καμπαναριό από τους Καπέλα Βασ. και Κυπραίου Λουκά (πληροφορίες Παναγιώτη Κων. Καλαμπόκα).Κατά το έτος 1953 περίπου, κάποιος τεχνίτης αγνώστων στοιχείων μόνωσε τον τρούλο με επίστρωμα τσιμέντου 5 – 6 εκ. του μέτρου.
Η καμπάνα του στηριζόταν σε 4 χοντρά καστανίσια δοκάρια, ζυγίζει 60 κιλά περίπου και φέρνει κυκλικά την επιγραφή:“ΤΕΧΝΙΤΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΤΡΙΚΑΛΑ 1980”.
Η καμπάνα αυτή, επί έναν αιώνα περίπου και μέχρι το 1985 καλούσε από εκεί ψηλά τους χωριανούς μας κάθε γιορτή να λειτουργηθούν στη παλιά εκκλησία. Με τον πένθιμο ήχο της, τους καλούσε να συνοδεύσουν γονείς, συγγενείς και φίλους στο τελευταίο τους ταξίδι. Σήμανε άλλοτε χαρμόσυνα και άλλοτε δυσάρεστα γεγονότα, όπως π.χ. εκδήλωση πυρκαγιών, πλημμύρων, ερχομό επισκόπου ή θαυματουργής εικόνας, επιστράτευση, ερχομό εχθρών, Ιταλών και Γερμανών. Σήμανε ακόμη τον 1ο και 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και καλούσε τους παππούδες και τους προπαππούδες μας να υπερασπιστούν την πατρίδα μας από τους εχθρούς.
Καλούσε ακόμη, μέχρι το 1965 περίπου, κάθε πρωί και απόγευμα τους μαθητές να πάνε στο Δημοτικό Σχολείο. Ποιος και ποιος δεν θυμάται τα τρεξίματα και τους τσακωμούς που γινόταν κάθε τόσο για το ποιος θα φτάσει πρώτος για να την χτυπήσει !
Πάρα πολλοί είναι εκείνοι οι χωριανοί μας που έχουν να μας διηγηθούν και μία ιστορία που έχει σχέση με την παλιά καμπάνα ή το καμπαναριό. Πρώτος – πρώτος ο Ανδρέας Στ. Γκούμας, που μας λέει πως όταν τη χτυπούσε, τη χτυπούσε τόσο δυνατά, που πολλές φορές τη γύριζε ανάποδα, οπότε κοβόταν ή τυλιγόταν η αλυσίδα στα στηρίγματά της ή κοβόταν ο γάντζος της ή έσπαζε το γλωσσίδι της. Εφάμιλλος του Ανδρέα Γκούμα ήταν και ο Νικόλαος Ηλ. Κουτέλας, ονόματι Στρατηγός ή Καμμένος απ’ τον οποίον ο γιός του Ναπολέων φαίνεται πως κληρονόμησε το ταλέντο του καλού καμπανοκρούστη και στη δεκαετία του 1960 επιδίωκε με κάθε θυσία να είναι ο μόνος που θα τη χτυπά. Μια φορά απ’ τις πολλές κόπηκε η αλυσίδα και του τρύπησε το κεφάλι!
Στην περίοδο 1920 – 1940 ο κύριος καμπανοκρούστης ήταν ο νεωκόρος Δημήτριος Αθανασιάς από την Βούνιστα (Ελληνόκαστρο) και μετά το 1940 ο εφημέριος παπα-Κώστας Οικονόμου. Μετά το 1955 καλοί καμπανοκρούστες αναδείχθηκαν οι νεαροί του κάτω μαχαλά και ιδίως ο Παναής (Παναγιώτης) Σερ. Τσιούμας. ΟΓεώργιος Σταυραντώνης, από το Μάραθο-Καρδίτσας, έμενε με την οικογένειά του σε κελί της εκκλησίας. Ενώ χτυπούσε μια μέρα την καμπάνα, κόπηκε η αλυσίδα και ο ίδιος έπεσε στη γή αναίσθητος. Έτρεξε τρομαγμένη η μάνα του και ξεφώνησε τη φράση: “Γιώργο μ’, Ρήγα μ’, τι ήταν πού παθες’ ; Από τότε του έμεινε και το Ψευδώνυμο ο “Γιώργος ο Ρήγας “. Ο Τακούλιας (Χρήστος) Δημ. Καλαμπόκας, κάτοικος Βόλου τώρα, σκαρφάλωνε μέχρι τον τρούλο, έπαιρνε τα αγρότσινα (σπουργιτάκια) ή τα πελεκανάκια (πελαργάκια) από την φωλιά τους που αποτελούσε το καπέλο του καμπαναριού και το στόλιζε από εκεί ψηλά μέχρι το 1980 περίπου. Αλήθεια, πόσοι από μας δεν έτυχε να παρακολουθήσουμε τις αερομαχίες που έκαναν οι πελαργοί πάνω από τον τρούλο, με σκοπό την κατάληψή του και το κτίσιμο εκεί του σπιτικού τους! Όταν καμιά φορά τύχαινε κάποια μικροαβαρία στην καμπάνα, κοβόταν η αλυσίδα ή ο γάτζος ή το γλωσσίδι της, τότε, πρώτος και καλύτερος ο σεβάσμιος γέροντας Παπακώστας Οικονόμου, ιερουργούσε στο χωριό μας από το 1940 μέχρι το 1980, με μόνα σύνεργα μια πένσα και μια σκάλα 3 μέτρα ανέβαινε διάζωμα – διάζωμα ως την κορυφή και επιδιόρθωνε πολύ επιδέξια την μικροαβαρία. Το έτος 1967, ανήμερα του Αγίου Γεωργίου και εν ώρα λειτουργίας έγινε ισχυρός σεισμός και η παλιά εκκλησία έπαθε σοβαρές ζημιές, κυρίως ρωγμές στον τρούλο και τους θόλους της και βγήκε ακατάλληλη για λειτουργία. Από τότε και μέχρι το 1973 οι λειτουργίες γίνονταν στο παρακείμενο κελί, που διαμορφώθηκε κατάλληλα για το σκοπό αυτό. Το 1967 μπήκαν τα θεμέλια για το κτίσιμο καινούργιας εκκλησίας η οποία και αποπερατώθηκε το 1974. Από το 1985 και μέχρι σήμερα, Αύγουστος 1998,έπαψε η παλιά καμπάνα να χτυπά ψηλά από το παλιό καμπαναριό, γιατί, επειδή δεν υπήρχε οικονομική ευχέρεια να αγοραστεί καινούργια καμπάνα, μεταφέρθηκε στο καμπαναριό της καινούργιας εκκλησίας. Το παλιό, όμως, καμπαναριό στο διάβα ενός και περισσότερου αιώνα ζωής έπαθε πολλές φθορές. Τα τραύματά του ήταν πολλά και χρόνο με το χρόνο γίνονταν όλο και πιο σοβαρά με κίνδυνο να προκαλέσουν την κατάρρευσή του. Δεν ήταν δυνατό ένα τέτοιο σπουδαίο Βυζαντινό μνημείο να αφεθεί στην τύχη του. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η ιδέα αναπαλαίωσης και ανάδειξής του.
Με πρωτοβουλία του γράφοντα και τη σύμφωνη γνώμη του Κοινοτικού και Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, του Πολιτιστικού Συλλόγου Γελάνθης, των Συλλόγων Γελανθιωτών Αθήνας και Λάρισας και του Δ.Σ. του Α.Ο Γελάνθης «Ο Αστροναύτης», μεταξύ άλλων θεμάτων που συζητήθηκαν την 01-03-1998, παραμονή της Καθαράς Δευτέρας, στο Δημοτικό Σχολείο, ετέθησαν και κάποια που έχουν σχέση με την πρόοδο και την κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη του χωριού μας. Αποφασίστηκε έτσι από τους παραπάνω παράγοντες πρώτα και κύρια να γίνει, με προσφορές όλων των συγχωριανών μας, η αναπαλαίωση και η ανάδειξη του παλιού καμπαναριού και μετά της παλιάς εκκλησίας με κάλυψη των δαπανών της από κρατικές επιχορηγήσεις κυρίως του Υπουργείου Πολιτισμού προς το οποίο στάλθηκαν και τα υπ’ αριθμ. 142/16-02-95 και 60/09-02-98 έγγραφα της Κοινότητάς μας για την αναγνώρισή της ως διατηρητέο μνημείο Βυζαντινής τέχνης, πράγμα και το οποίο έγινε με το αριθμ. ΑΡΧ/Β1/Φ.32/ΚΗΡ/17263/636/19-05-98 έγγραφο του ΥΠ. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Ένα άλλο σπουδαίο έργο που αποφασίστηκε στην ίδια συνέλευση, ήταν η κατασκευή κοινοτικού γηπέδου ποδοσφαίρου στη θέση «Γεροπλάτανος». Αμέσως μετά τη συζήτηση, συγκροτήθηκε επιτροπή, με το όνομα “Ερανική Επιτροπή Συντήρησης και Ανάδειξης του παλιού καμπαναριού Γελάνθης” αποτελούμενη από τους παρακάτω:
Γεώργιο Απ. Μπαντή Πρόεδρο της Κοινότητας
Ευάγγελο Αλ. Χαντούμη Εφημέριο της Ενορίας
Ηλία Νικ. Κουτέλα (Εφημέριο Παλιοχωρίου Οξυάς)
Θωμά Ευαγ. Χαντούμη Πρόεδρο Πολιτιστικού Συλλόγου Γελάνθης
Κων/νο Στεφ. Τρίμμη Κοινοτικό Σύμβουλο
Αθανάσιο Γρηγ. Κακάμη και
Άννα Μιχ. Αργύρη σύζυγο Αντώνιου Γκαραγκούνη
Η επιτροπή ανέλαβε τη συγκέντρωση προσφορών, το συντονισμό των εργασιών και την περάτωση όλου του έργου, συνεργαζόμενη και βοηθούμενη πάντα από την εκκλησιαστική επιτροπή.
Πολύ σύντομα, όλοι οι συγχωριανοί μας ενημερώθηκαν για την σπουδαία αυτή απόφαση. Οι διαμένοντες στην Αθήνα και Λάρισα ενημερώθηκαν από τους Προέδρους των συλλόγων τους. Οι διαμένοντες στο εξωτερικό και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας ενημερώθηκαν από την ερανική επιτροπή με σχετική αλληλογραφία που στάλθηκε στον καθένα και οι ντόπιοι Γελανθιώτες ενημερώθηκαν, ανήμερα της Καθαράς Δευτέρας 02-03-1998, κατά την διάρκεια του καθιερωμένου γλεντιού, από τον Πρόεδρο της Κοινότητας. Τα αθάνατα λόγια του αγνού πατριώτη και μεγάλου στρατηγού της επανάστασης του ’21, Γιάννη Μακρυγιάννη, «όταν ανήκουμε στο εμείς και όχι στο εγώ τότε μόνο κάνουμε χωριό», βρήκαν απήχηση στις καρδιές όλων των Γελανθιωτών. Ανταποκρίθηκαν πρόθυμα στο κάλεσμα της ερανικής επιτροπής και πρόσφεραν τον οβολό τους. Πρώτοι και καλύτεροι οι ξενιτεμένοι χωριανοί μας από την μακρινή Αυστραλία, τον Καναδά, την Αμερική και τη Γερμανία πρόσφεραν το ποσό των 372.000 δραχμών. Ο πάντα ακούραστος και με αμείωτο ενδιαφέρον για τη γενέτειρά του πρόεδρος του Συλλόγου των απανταχού αποδήμων Γελανθιωτών με έδρα την Αθήνα κ. Γεώργιος Βασιλ. Παπαϊωάννου μαζί με τους συνεργάτες του, Σωκράτη Σταύρ. Γάκια, απόστρατο Στντ/χη Στρατού και αντιπρόεδρο του Συλλόγου, Γεώργιο Ευθ. Τρίμμη, απόστρατο Ταξίαρχο Χωρ/κής και Γραμματέα του Συλλόγου, τον Ευάγγελο Στεργ. Μανίκα, ιδιωτικό υπάλληλο και ταμία του Συλλόγου και το Βάϊο Γεωργ. Σδράκα, Σμηναγό Αεροπορίας και μέλος του Συλλόγου συγκέντρωσαν από τους διαμένοντες στην Αθήνα Γελανθιώτες και φίλους των το ποσό των 695.000 δραχμών. Ο Πρόεδρος Γελανθιωτών Λάρισας Στέφανος Κ. Αγγέλης με το Δ.Σ. του Συλ-λόγου που απαρτίζουν οι : Θωμάς Χρυσ. Τρίμμης, αντι-πρόεδρος του Συλλόγου, Κων/νος Απ. Αγγέλης, γραμματέας, Βασίλειος Δημ. Δουμανάς ταμίας και Κων/νιά Βασ. Σβώλου σύζυγος Δημητρίου Κουτσικουρή, μέλος, συγκέντρωσαν από τους Λαρισαίους Γελανθιώτες μέλη του Συλλόγου τους και πρόσφεραν το ποσό των 300.000 δραχμών. Η ερανική επιτροπή συντήρησης και ανάδειξης του παλιού καμπαναριού, συγκέντρωσε από τους ντόπιους και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας διαμένοντες Γελαν-θιώτες το ποσό του 1.748.000 δραχμών. Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο (εκκλησία) του Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου αποτελούμενη από τους Ευάγγελο Αλ. Χαντούμη, Εφημέριο της ενορίας και τους Γεώργιο Περ. Σδράκα και Βασίλειο Νικ. Παπαποστόλου, εκκλησιαστικούς επιτρόπους προσέφερε από το ταμείο της εκκλησίας το ποσό των 80.000 δραχμών. Διάφοροι φίλοι μας, που περιβάλλουν με ιδιαίτερη αγάπη το χωριό μας καθώς και ο σύλλογος πολυτέκνων Μουζακίου, προσέφεραν το ποσό των 95.000 δραχμών.
Συνολικά όλες οι προσφορές συγχωριανών και φίλων ανήλθαν στο ποσό των 3.210.000 δραχμών. Στην κοινή αυτή προσπάθεια όλων των συγχωριανών μας που συνέβαλαν οικονομικά για την αναπαλαίωση και ανάδειξη του καμπαναριού, υπήρξαν και αρκετοί άλλοι φίλοι μας που συνέβαλαν και αυτοί υλικά και ηθικά για τον ίδιο σκοπό. Η κ. Σταυρούλα Τσατσαρώνη από την Κερασιά-Καρδίτσας, μαθήτρια του γράφοντα και σύζυγος του Ευρισθένη Ξαξήρα, κατά-σκευαστή εκκλησιαστικών ειδών και προμηθευτή με τέ-τοια της νέας μας εκκλησίας, δώρισε την καινούργια κα-μπάνα αξίας 150.000 δρχ. η οποία μπήκε στο νέο καμπαναριό και στη θέση της παλιάς. Ο Δ/ντης της 7ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Θεσσαλίας κ. Λάζαρος Δεριζιώτης, η αρχαιολόγος κ. Κρυσταλλία Μαντζανά και ο μηχανικός κ. Μέμος Τσιλιμίγκας, από τα Τρίκαλα οι δύο τελευταίοι, προσέ-φεραν τις υπηρεσίες τους για την αναπαλαίωση και ανά-δειξη του καμπαναριού. Επίσης, οι Τρικαλινοί μηχανικοί Νικόλαος Παλάτος και Μίμης Παπαστέργιος, αδερφός του Δημάρχου Τρικάλων Κων/νου Παπαστέργιου, με έκδηλη την αγάπη τους για τα Βυζαντινά μνημεία της περιοχής μας επισκέφθηκαν αρκετές φορές το καμπαναριό και πρόσφεραν και αυτοί δωρεάν τις υπηρεσίες τους. Με την συνεργασία τους η μηχανικός κ. Βαρβάρα Σίμου, Τρικαλινή κι αυτή, συνέταξε τη μελέτη με βάση την οποία έγινε η αναπαλαίωση και η ανάδειξη του καμπαναριού.
Επίσης ο τεχνίτης Γιάννης Βασόγλου από τη Χαλκηδόνα, Βασίλης Κωλέτσιος από το Κοτρώνι Πύλης ανέλαβαν την 23-04-1998 τη συντήρηση και ανάδειξη του καμπαναριού.
Με την υπομονή τους και το καλλιτεχνικό τους ταλέντο μέσα σε δύο μήνες, καθάρισαν με αμμοβολή τα επι-χρίσματα και τα αποσαθρωμένα μέρη (τούβλα) του καμπαναριού. Ανακατασκεύασαν την πέτρι-νη σκάλα και αρμολόγησαν με ισχυρό μείγμα τσιμέντου-άμμου-ασβέστη μέσα και έξω όλο το καμπαναριό, το αναπαλαίωσαν και το μετέτρεψαν σε αληθινό κομψοτέχνημα. Η αμοιβή τους για τις εργασίες αυτές ανήλθε στο ποσό των 2.790.000 δρχ. και πληρώθηκε από τις προσφορές των συγχωριανών μας.
Έτσι με τις προσφορές όλων των παραπάνω αναφερόμενων και με τη συνεργασία της τοπικής κοι-νωνίας-Εκκλησίας-Κοινότητας –Συλλόγων και υπηρεσιακών παραγόντων, αναπαλαιώθηκε και αναδείχθηκε το παλιό καμπαναριό του Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ως μνημείο Βυζαντινής τέχνης και παραδόθηκε στις 15 Αυγούστου 1998 στη νέα γενιά, ως η πιο πολύτιμη πολιτιστική κληρονομιά.
Ήταν ότι καλύτερο μπορούσαμε να πράξουμε στην προσπάθειά μας να διαφυλάξουμε την πολιτιστική κληρονομιά και να τιμήσου-με τους κόπους των προγόνων μας, ως παρακαταθήκη άξια να οδηγήσει τους νεώτερους σε υψηλότερες κατακτήσεις. Με το τέλος των εργασιών αναπαλαίωσης του καμπαναριού, η παλιά μας καμπάνα, ύστερα από 13 χρόνια απουσίας της, επέστρεψε από το καμπαναριό της νέας εκκλησίας στη θέση που κατείχε για έναν αιώνα περίπου, ψηλά εκεί στο επιβλητικό, αγέρωχο και πανύψηλο, αναπαλαιωμένο και φωταγωγημένο αυτή τη φορά παλιό καμπαναριό μας. Τα εγκαίνιά της έγιναν στον εσπερινό της πανήγυρης του 15/Αύγουστου από τον παπα-Βαγγέλη Χαντούμη και τον εκκλησιαστικό επίτροπο κ. Γεώργιο Σδράκα. Στο τρίτο-τέταρτο κτύπημά της από το Γεώργιο Σδράκα, έφυγε το γλωσσίδι της και έγινε το θαύμα! πέρασε ξυστά από το κεφάλι του χωρίς να πάθει το παραμικρό.
Όλοι οι κάτοικοι του χωριού το έχουν καύχημα πως το καμπαναριό σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς όχι μόνο για το χωριό μας αλλά και για την ευρύτερη περιοχή και πως θα στέ-κεται όρθιο για πολλούς αιώνες ακόμη, σύμβολο της Ορθοδοξίας και της Βυζαντινής Τέχνης, δείγμα αναγνώρισης του χωριού που λέγεται Γ ε λ ά ν θ η, πολύτιμη πολιτιστική κληρονομιά στους απογόνους μας.
*Τέλος θα ήθελα να αναφερθεί η σημαντική βοήθεια που πρόσφεραν στην εκτύπωση αυτού του εντύπου για το καμπαναριό του χωριού μας, τόσο η ΟΛΓΑ Θωμ. ΑΡΒΑΝΙΤΑ (το γένος Απ.ΜΠΑΝΤΗ) που αφιερώνει την προσπάθειά της αυτή στη μνήμη της πολυαγαπημένης της γιαγιάς Όλγα Απ. Μπαντή, όσο και ο Γραμματέας του χωριού μας ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Θεοφ. ΚΑΛΑΜΠΟΚΑΣ που αφιερώνει και αυτός επίσης την προσπάθειά του στη μνήμη του πολυαγαπημένου πατρός του Θεοφάνη Ευαγ. Καλαμπόκα.
Γεώργιος Απ. Μπαντής Συν/χος Δάσκαλος Πρόεδρος Κοινότητας Γελάνθης
Πίσω στην κορυφή | Κεντρική Σελίδα
